Hüsnü Arkan ve Zuhal Olcay. İkisinin de bu denli yaratıcı ve bir o kadar yıkıcı olabileceğini keşfettiğim de müzik kültürümü tekrar gözden geçirdim. Eyvallah.. Diyorlar.. Eyvallah..

en çok hatırlananlar da kötü anılar oluyormuş. silemediğin, kurtulamadığın, seni bir türlü özgür bırakmayan..

Basit bir kelime zihnimde parlayıp sönüyor, şu sıralar. Basit ancak bir tarih yaratıyor arkasında. Ardından insanların varlığını oluşturan onca duygu ve düşünceler yığınında takılı kalıyorum. Sürükleniyorum birinden diğerine, ta ki en çok tanıdık olanda durana dek. Herkes kendi boşluğunu tanır zamanla. Benim ki bir kaç tane. …

yürürken yavan adımlarla o küçük göletin kenarında, yansımalardan seyrettiğim gökyüzündeydi anılar. adım adım içinden geçtim her birinin. her birinde hissettiklerim, adım adım kaldı ardımda. her adımda daha azaldı, her adımda hafifledi. sonsuz gibi gelmiyor artık ve biliyor musun o alışıldık karanlığı dolduruyor başka türlüsünden hisler, başka türlü anılar. yürürken yavan adımlarla o küçük göletin kenarında, ne ben vardım, ne bir başkası.

Yavaş yavaş… küçük, kötü, acemi adımlarınla, o sükunet belki korkudur, anlamsızlık var bir çok… Aklımda yarattığım korkularım, kalbim de inanmış ya bunlara! Yavaş yavaş… Küçük, kötü, acemi adımlarla, o ışık, belki de sonudur hikayenin. Hep o mutlu olanlardan belki..

Beni kucaklayan tek şey karanlığım dedi.. Sonra yavaş ve acı verici şekilde göz kapakları devrildi, ruhunun üzerine.. Alışmışlığını verdiği garip rahatlık vardı… …her zaman, ölümün yadsınamazlığının gerçeği vuruyordu şakaklarına. Düşünceler bir türlü kaybolmuyor, aksine çoğalıp nefes alınamaz bir hale sokuyorlardı. Yine de… Kucaklayan tek şey karanlıktı. Zaman yoktu… Karanlık hep vardı!

Zamana yayılmış ayrılıklar. Ardından sisli, sistemkâr gözler kovalıyorken. Bekle! Fakir gecelerimin serzenişlerini duyamazsın artık tek kişilik yüreğinde! Bekle! Yalan dolan doldu artık yüreğinin en derinliklerine! Kafesinde oyalanan fare gibi, dalında sarkan yaprak gibi.. Anlamsız, boş, yarınsız.. Ama orada işte, görebiliyor musun? Umut diyorlar en içten kelimelerle. Ekmeğe can katıyor, cana kan..

Klişelerden bir köşe tuttum bu akşam yine. Her rengine küfür dolu ithamlar düzdüğüm lanetimle. Ömrümden bir köşe tuttum bu akşam yine. Mahçup oldum.. Lanet saydığım onca ithamdan. Sonra ne mi oldu? Avucumda bir kurşun, yalan değil ha!

sen bana erken geldin, ben sana geç kaldım.. başka hayatta görüşmek üzere